Torfowiska pełnią wiele ważnych funkcji środowiskowych, takich jak retencja wód gruntowych i powierzchniowych, „filtrowanie wód” poprzez wychwytywanie związków azotu i fosforu, oraz regulacja klimatu, gdyż asymilowany przez rośliny węgiel zostaje unieruchomiony w złożach torfu.  Są one również siedliskiem znacznej liczby gatunków rzadkich i ginących, jak np. dzikie storczyki czy wszystkie występujące w Polsce rośliny owadożerne.

Torfowiska to także jedne z najszybciej zanikających ekosystemów naszej strefy klimatycznej; ulegają one postępującej degradacji wskutek zmian warunków hydrologicznych (głównie w wyniku przeprowadzonych przed laty melioracji) oraz zmian sposobów użytkowania. Zdegradowane torfowiska nie przyczyniają się do ochrony różnorodności biologicznej- zmagazynowane w torfie makroelementy uwalniają się do wód powierzchniowych i podziemnych, maleje rola torfowisk w retencjonowaniu wody w zlewni, a uwalniający się w trakcie mineralizacji torfu CO2 przyczynia się do wzrostu efektu cieplarnianego.

Pamiętajmy, że tylko rośliny związane z torfowiskami wymagają do swojego rozwoju torfu. Uprawiane w ogrodach rośliny kwasolubne (borówka wysoka, azalie, wrzosy) naturalnie rosną w lasach i na terenach otwartych o płytkiej, kwaśnej, stale wilgotnej, ale dobrze zdrenowanej glebie pochodzenia organicznego. Do ich sadzenia odpowiedni będzie zatem  kompost przemieszany  z piaskiem płukanym i zakwaszony np. siarczanem amonu.